Że emoji może nie mówić, co myślisz

Dziś rano mój facet napisał do mnie SMS -a:

I odpisałem:

Powiedział: „Dzień dobry! To piękny dzień. Kocham cię!”

I odpisałem: „Dzień dobry! Mam w sercu piosenkę. Mwah! Też cię kocham”.

TEXTER i ja jesteśmy blisko. Znamy się nawzajem, więc nasza emojiczna rozmowa miała dla nas sens. Wiadomość jest wystarczająco jednoznaczna, że ​​nawet zewnętrzny obserwator mógł go zinterpretować podobnie. Ale nie zawsze tak jest, jeśli chodzi o emoji. Chociaż znajomość i kontekst sprawiły, że ta niewielka wymiana była skuteczna, badania pokazują, że interpretacja emoji jest różna, szczególnie w różnych kulturach.

Stowarzyszenia kulturalne wspólnych emoji

Można by pomyśleć, że zdjęcia są uniwersalną koncepcją. Szczególnie bardzo proste zdjęcia mające na celu przekazanie pomysłu lub emocji. Ale zapytaj każdego artysty wizualnego, a powiedzą ci, że istnieje tyle samo sposobów interpretacji sztuki wizualnej, ile są ludzie, aby go obejrzeć. Weź słynny obraz norweskiego artysty Edvarda Muncha, The Scream .

Zainspirowało to:

Emoji ma na celu przekazanie strachu. (W rzeczywistości nazywa się twarz krzyczącą ze strachu.) Ci, którzy znają malarstwo Munch, mogą łatwo postrzegać to emoji jako dokładnie to przekazanie. Inni mogą przywołać Kevina McCallistera w samym filmie. Ale jeszcze inni postrzegają to jako wyraz szoku lub zdumienia, a nie strachu.

Zabawny fakt: faktyczna intencja krzyku jest znacznie bardziej warstwowa niż sugerowałby „krzyk strachu”. Własny opis Muncha brzmi: „Szedłem drogą z dwoma przyjaciółmi, gdy słońce zachodziło; nagle niebo zmieniło się jak krew. Zatrzymałem się i pochyliłem o ogrodzenie, czując się niewymownie zmęczone. Jęgi ognia i krwi rozciągnęły się nad niebieskawą czarną fiordem. Moi przyjaciele szedłem, podczas gdy ja pozostawałem w tyle, drżąc z strachu. Słyszałem, jak wzbudziłem się o wzorskiej naturze.”

Emoji miały ułatwić komunikację w różnych kulturach, ale jury zdecydowanie wciąż się pojawia, czy się udało. Pojawienie się emoji różni się nie tylko w zależności od urządzeń, ale sposób ich interpretacji różni się również w zależności od tego, gdzie na świecie dorastaliśmy.

Stos poo jest doskonałym przykładem różnic kulturowych w pracy. Kultury zachodnie mogą interpretować tę małą postać nieco w przenośni (jak możesz, gdybyś próbował przekazać, że miałeś kiepski dzień), a nawet dosłownie (co nie wymaga dalszego wyjaśnienia).

Jednak w Japonii szczęśliwy mały stos jest sposobem, aby życzyć komuś powodzenia. Japońskie słowo kupy jest Unko . Ponieważ zdarza się, że zaczyna się od tego samego dźwięku „oon” co japońskie słowo na szczęście, narodziło się unikalne zjawisko specyficzne dla kultury. W Japonii można kupić uroki złotej kupy, a nawet w kształcie cukierków. . . Cóż, rozumiesz.

Zabawny fakt: Kanadyjczycy używają emoji kupy bardziej niż ludzie w jakimkolwiek innym kraju.

Istnieją inne przykłady japońskiej kultury inspirującej emoji, których większość ludzi Zachodu nie dostaje, a przynajmniej ma tendencję do użycia w innym kontekście. Znasz małego faceta, który wygląda, jakby wylał jedną łzę?

To właściwie emoji zwany Sleepy Face. I to nie jest łza; To snot bańka. To raczej, eee. . . Uroczy efekt pochodzi z japońskiego anime, w którym bańka smarowa jest często używana do malowania komediowego obrazu sennego postaci.

Oto kolejne często źle interpretowane emoji.

Jeśli żyjesz w kulturze zachodniej, możesz postrzegać to jako wyraz gniewu, zwłaszcza jeśli oglądałeś wystarczającą liczbę bajczyków, w których szalona szalona postać wysadza parę z jego płomieniowych nozdrzy. Ale trzymaj się minutę!

To emoji nazywa się twarzą z wyglądem triumfu. Ma to na celu przekazanie rodzajem szyderstwa, które możesz dać, jeśli #winning.

Emoji, które faworujemy, różnią się również w zależności od kraju. Według popularnego raportu Swiftkey z 2016 roku:

• Kanadyjczycy zdobywają najwyższe w kategoriach emoji, które zwykle możesz uznać za „All-American” (pieniądze, sprośne, gwałtowne, sport).
• Francuzi używają czterokrotnie więcej emoji serca niż mówcy innych języków i jest to jedyny język, dla którego „uśmiech” nie jest numerem 1.
• Głośniki arabskie używają emoji kwiatów i roślin czterokrotnie więcej niż przeciętne.
• Rosyjscy mówcy są największymi romantykami, wykorzystując trzy razy więcej emoji o tematyce romansowej niż przeciętne.
• Australia to kraj wad i pobłażania zgodnie z danymi emoji, stosując średnią średnią ilość emoji o tematyce alkoholu, 65% więcej emoji narkotyków niż średnia oraz prowadzenie zarówno dla śmieciowego jedzenia, jak i wakacyjnych emoji.
• Amerykanie używają więcej emoji o tematyce LGBT niż inni.
• Amerykanie prowadzą również losowy asortyment emoji i kategorii, w tym czaszki, tort urodzinowy, pożar, technologię, mięso i emoji o tematyce kobiety.

Czy emoji są językiem?

Emoji zostały zaprojektowane jako kolejny ewolucyjny krok od emotikonów tekstowych. Shigetaka Kurita, ówczesny pracownik największego dostawcy mobilnego w Japonii, stworzył je na początku 1999 r.. Ma to na celu zapewnienie opartego na obrazie systemu wyrażania abstrakcyjnych pomysłów lub emocji (takich jak śmiech, smutek, zamieszanie lub sarkazm) z jedną postacią, podobną do japońskiego kanji. W rzeczywistości słowo „emoji” pochodzi z japońskiego e , oznaczającego obraz i moji , co oznacza charakter.

Ale czy te postacie z obrazu są własnym językiem? Oto trochę wglądu w artykule Grammarly na ten temat:

Według Johanny Nichols, były profesor lingwistyki w UC Berkeley, złoty standard wyróżniający języki to „wzajemna zrozumiałość”. Innymi słowy, jeśli mówca jednego języka i mówca innego próbują rozmawiać, zrozumieją się nawzajem? Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, drugi głośnik używa jakiegoś dialektu. Jeśli odpowiedź brzmi „nie”, ta osoba stworzyła lub przyjęła nowy język.

Chociaż przyszłość emoji ewoluuje, większość ekspertów uważa je obecnie za bardziej ulepszenia języka niż właściwy język. Ich efekt jest addytywny. Mimo to, jak pokazałem na początku tego artykułu, możliwe jest prowadzenie co najmniej podstawowych rozmów w emoji.

Ale nie byłem do końca zadowolony, że krótka wymiana emoji może wskazywać na zdolność wzajemnego zrozumienia. Chciałem to przetestować.

Próba emojżu, tylko rozmowy

Zaciągnąłem przyjaciela, aby pomógł mi zbadać pomysł rozmowy emoji. Czy moglibyśmy się zrozumieć w nieco bardziej złożonym scenariuszu niż prosty dzień dobry?

Esha i ja znamy się od ponad dwudziestu lat. Zostaliśmy przyjaciółmi, ponieważ prześladowaliśmy tę samą sztukę i pisali czat we wczesnych latach publicznego Internetu. (May Centigy spoczywa w pokoju.) Chociaż mieliśmy szczęście spotykać się osobiście prawie co roku, odkąd się znamy, większość naszej przyjaźni odbywa się online. Czułem, że jeśli jakikolwiek związek mógłby wytrzymać test wyłącznie emoji, ten by.

Esha i ja mamy różne pochodzenie kulturowe. Wychowała się na Hawajach, dziecku rodziców akademickich i artystycznych. Wychowałem się na Górnym Środkowym Zachodzie, dziecku rodziców klasy robotniczej, którzy nie zawracali sobie głowy ukończeniem szkoły średniej. Mieszkała w Anglii od około dwunastu lat i staje się coraz bardziej zintegrowana z tym społeczeństwem. Uosabiam Midwest Americana.

Zdecydowałem, że nieco ukierunkowana rozmowa zapewni nam naszą najlepszą szansę na sukces, więc zadaliśmy sobie pytania, a następnie próbowaliśmy odpowiedzieć z emoji.

Odpowiedź Emoji Eshy wydawała mi się dość prosta. Oto, co się domyśliłem:

Okazuje się, że byłem dość blisko!

Teraz moja kolej, aby opowiedzieć historię emoji dla Esha. Miałem nadzieję, że uda mi się przekazać pomysły poprzez obrazy tak samo jak ona. Oto, jak to spadło.

A oto co odgadł: Esha:

Pasek boczny: Używam „właściwie” zbyt często, kiedy piszę. Dobrze, że wiem, jak usprawnić, kiedy mam korektę. Niestety nie udało mi się na czacie.

Zanim postanowiłem przeprowadzić tę emoji, byłem przekonany, że się nie powiedzie i niepowodzenie. Ale Esha i ja dobrze się znamy. Z perspektywy czasu mogłem rozważyć wybranie bardziej odległego (lub przynajmniej mniej komunikatywnego) przyjaciela lub znajomości mojego eksperymentu, gdybym chciał pokazać wyzwania związane z komunikowaniem się na małych cyfrowych zdjęciach.

Nigdy się nie bój. Samantha Lee ma to, że to objęło. W przypadku artykułu w kwarcu próbowała komunikować się wyłącznie w emoji na jeden dzień. Wyniki nie były tak imponujące jak moje i Esha. Napisała:

Pod koniec dnia wiele się nauczyłem - i przetestowałem siłę kilku przyjaźni w tym procesie. SMS -y bez słów okazuje się bardzo podobnym do jedzenia zupy bez łyżki: to możliwe, ale nie przyjemne.

Czy emoji nie są niczym więcej niż obrazami, które mogą być interpretowane inaczej przez różne grupy ludzi, a nawet różne osoby? A może mają szansę stać się uniwersalnym? Tak czy inaczej, emoji stanowią unikalne zjawisko kulturowe. Wyślij już dziś swoim przyjacielowi, który jest emoji i zobacz, co się stanie.