Kiedy należy pisać w scenie a w podsumowaniu?

Historie potrzebują zarówno scen, jak i podsumowań, aby działały, ale czasami trudno jest określić, kiedy użyć którego.

Skąd wiesz, które momenty udramatyzować w pełnej scenie? Skąd wiesz, które wydarzenia z historii możesz po prostu podsumować?

W tym poście przedstawię różnice między scenami a podsumowaniami i podam kilka wskazówek, które pomogą Ci określić, kiedy pisać w scenie, a kiedy w podsumowaniu. Zanurzmy się.

Jaka jest różnica między sceną a podsumowaniem?

Sceny to konkretne momenty, które rozgrywają się w czasie rzeczywistym – są udramatyzowane. W takich chwilach czytelnicy „obserwują” postacie poruszające się po świecie, wchodzą w interakcje z innymi postaciami lub otoczeniem i mówią tak, jakby wszystko działo się w czasie rzeczywistym.

Z tego powodu sceny muszą zawierać łuk zmian od początku do końca. Możesz przeczytać ten artykuł o tym, jak napisać dobrze ustrukturyzowaną scenę, ale zasadniczo twoja postać z punktu widzenia ma cel sceniczny, spotyka się z konfliktem, gdy dąży do tego celu sceny, i ostatecznie musi zrobić trudna decyzja, która prowadzi ich do następnej sceny i posuwa historię do przodu.

Ponieważ te momenty rozgrywają się w czasie rzeczywistym, sceny przemawiają do zmysłów bardziej niż streszczenia. Są one bardziej „pokazywane” niż „mówione” czytelnikom. Oznacza to, że jesteśmy w głowie postaci z punktu widzenia i poprzez jej perspektywę wspólnie wyczuwamy i doświadczamy tej chwili.

Podsumowania odbywają się w skondensowanym okresie czasu (nie w czasie rzeczywistym). Przekazują idee, koncepcje i informacje, a nie tworzą konkretne doświadczenie, które postać (a co za tym idzie, czytelnik) „przeżywa” w czasie rzeczywistym.

Oznacza to, że podsumowania mogą obejmować dowolny okres czasu, od dnia, przez tydzień, miesiąc, a nawet rok. Można ich używać do odtwarzania przeszłych (lub przyszłych) wydarzeń w niewielkiej części tekstu, a nawet przedstawiać powtarzające się wydarzenia, które również mają miejsce w czasie.

Z tego powodu streszczenia są często bardziej „opowiadane” niż „pokazywane” czytelnikom. W związku z tym streszczenia pozwalają poprowadzić czytelnika do różnych miejsc lub przekazać coś z innego czasu i tym podobne rzeczy.

Aby ożywić tę koncepcję scen kontra streszczenia, spójrzmy na dwa przykłady — jeden z Harry'ego Pottera i Kamienia Filozoficznego autorstwa JK Rowling, a drugi z Ostre przedmioty Gillian Flynn.

Scena a podsumowanie: przykład z Oto fragment rozdziału 12, Zwierciadło Erised, z książki Harry Potter i Kamień Filozoficzny autorstwa JK Rowling :

Przykład sceny: - Chyba wiem, od kogo to jest - powiedział Ron, rumieniąc się nieco i wskazując na bardzo nierówną paczkę. "Moja mama. Powiedziałem jej, że nie spodziewasz się żadnych prezentów i… o nie — jęknął — zrobiła ci sweter Weasleyów.

Harry rozdarł paczkę i znalazł gruby, ręcznie robiony sweter w kolorze szmaragdowej zieleni i duże pudełko domowych krówek.

- Co roku robi nam sweter - powiedział Ron, rozpakowując swój - a mój jest zawsze bordowy.

- To naprawdę miłe z jej strony - powiedział Harry, próbując krówki, która była bardzo smaczna.

Jego następny prezent również zawierał cukierki — duże pudełko czekoladowych żab od Hermiony.

To pozostawiło tylko jedną paczkę. Harry podniósł go i poczuł. To było bardzo lekkie. Rozpakował to.

Coś płynnego i srebrzystoszarego pośliznęło się na podłogę, gdzie leżało lśniącymi fałdami. Ron westchnął.

- Słyszałem o nich - powiedział ściszonym głosem, upuszczając pudełko Fasolek Wszystkich Smaków, które dostał od Hermiony. „Jeśli tak myślę – są naprawdę rzadkie i naprawdę cenne”.

"Co to jest?"

Harry podniósł lśniącą, srebrzystą tkaninę z podłogi. Był dziwny w dotyku, jak woda wpleciona w materiał.

- To peleryna-niewidka - powiedział Ron z wyrazem podziwu na twarzy. „Jestem pewien, że tak – spróbuj”.

Zauważ, jak powyższy przykład rozwija się w czasie rzeczywistym? Harry i Ron otwierają prezenty w Boże Narodzenie rano w czasie rzeczywistym .

Rowling zwolniła, aby pokazać nam ten moment jako pełną scenę, ponieważ jest ważny dla całej narracji. Tutaj Harry dostaje Czekoladowe Żaby, które później dostarczą kluczowej wskazówki dotyczącej Nicolasa Flamela i Kamienia Filozoficznego, a także dostaje Pelerynę Niewidkę, która służy ważnemu celowi w tej książce i reszcie serii.

A teraz spójrzmy na podsumowanie tego samego rozdziału. Ten fragment dzieje się na początku rozdziału, przed poprzednim przykładem sceny.

Przykład podsumowania:

Kiedy zaczęły się wakacje, Ron i Harry bawili się zbyt dobrze, żeby dużo myśleć o Flamelu. Mieli dormitorium dla siebie, a pokój wspólny był o wiele bardziej pusty niż zwykle, więc udało im się zająć dobre fotele przy kominku. Siedzieli godzinami, jedząc wszystko, co mogli nadziać na widelec – chleb, angielskie babeczki, pianki – i knując sposoby na usunięcie Malfoya, o których fajnie było rozmawiać, nawet jeśli nie zadziałały.

Ron zaczął także uczyć Harry'ego gry w szachy czarodziejów. To było dokładnie jak mugolskie szachy, z tą różnicą, że figury były żywe, co bardzo przypominało kierowanie oddziałami w bitwie. Zestaw Rona był bardzo stary i zniszczony. Jak wszystko inne, co posiadał, kiedyś należał do kogoś innego z jego rodziny — w tym przypadku do jego dziadka. Jednak stare figury szachowe wcale nie były wadą. Ron znał ich tak dobrze, że nigdy nie miał problemów z nakłanianiem ich do robienia tego, czego chciał.

Zauważ, że Rowling nie zwalnia tempa, by pokazać nam wszystkie szczegóły dotyczące Harry'ego i Rona jedzących śmieciowe jedzenie przy ognisku lub spiskujących, w jaki sposób doprowadzą do wydalenia Malfoya, lub poznając tajniki czarodziejskich szachów?

Dla Rowling ważne jest, aby „przeciągnąć” te wątki historii przez ten rozdział ze względu na ciągłość, ale te momenty nie są na tyle ważne, by poświęcała całe strony tekstu pokazującego każdą akcję.

Spójrzmy na inny przykład.

Scena a podsumowanie: przykład z Ten fragment pochodzi z rozdziału 2 powieści Ostre przedmioty autorstwa Gillian Flynn (ostrzeżenie wyzwalające: ten fragment mówi o martwym ciele):

Przykład sceny: Mężczyzna o siwych włosach i zniszczonej twarzy spojrzał na mnie mlecznymi oczami. – Wezwij policję – powiedział. Wydobył się złamany głos. – I wezwij karetkę.

"Co jest nie tak?" Zacząłem, ale potem to zobaczyłem.

W szerokiej na stopę przestrzeni między sklepem z artykułami żelaznymi a salonem kosmetycznym tkwiło maleńkie ciałko skierowane w stronę chodnika. Jakby po prostu siedziała i czekała na nas z szeroko otwartymi brązowymi oczami. Rozpoznałem dzikie loki. Ale uśmiech zniknął. Usta Natalie Keene zacisnęły się wokół jej dziąseł, tworząc małe kółko. Wyglądała jak plastikowa laleczka, taka z wbudowanym otworem do karmienia butelką. Natalie nie miała już zębów.

Krew szybko uderzyła mi w twarz, a pot szybko pokrył moją skórę. Moje nogi i ręce zwiotczały i przez sekundę myślałem, że mogę uderzyć w ziemię tuż obok kobiety, która teraz cicho się modliła. Wycofałam się, oparłam o zaparkowany samochód i przyłożyłam palce do szyi, starając się zwolnić puls. Moje oczy wychwytywały obrazy w bezsensownych błyskach: brudny gumowy czubek laski starca. Różowy pieprzyk na karku kobiety. Plaster na kolanie Natalie Keene. Czułem, jak jej imię płonie pod rękawem mojej koszuli.

Zauważ, jak autor zwolnił, aby pokazać nam ten moment rozwijający się w czasie rzeczywistym?

To ważny moment w nadrzędnej historii (ponieważ to zbrodnia rozpoczyna fabułę), ale jest to również moment, który ma ogromny wpływ na bohaterkę, Camille Preaker. I możesz powiedzieć, że wpływa to na nią po szczegółach i wnętrzu, które autor zdecydował się uwzględnić.

A teraz spójrzmy na podsumowanie tego samego rozdziału. Ten fragment dzieje się na końcu rozdziału, po poprzednim przykładzie sceny.

Przykład podsumowania: Siedziałem w pokoju koloru żółtka przez dwie godziny, podczas gdy oficer spisywał moją historię. Cały czas myślałem o tym, jak Natalie pójdzie na sekcję zwłok i jak bardzo chciałbym się wkraść i założyć jej nowy plaster na kolano.

Zauważ, że to podsumowanie obejmuje około dwóch godzin? I jak autorka zdecydowała się nie pokazywać nam rozmowy Camille z funkcjonariuszem?

Nie musimy widzieć, jak Camille mówi o znalezieniu ciała Natalie, ponieważ byliśmy tam z nią. Gdyby autor zdecydował się udramatyzować tę scenę na komisariacie, prawdopodobnie byłaby to powtórka wydarzeń, które widzieliśmy już kilka stron temu.

Tak więc kluczowym wnioskiem jest to, że nie wszystko, co dzieje się w historii, musi zostać udramatyzowane w pełnowymiarowej scenie. Gdybyś to zrobił, twoja historia byłaby długa, płaska i nudna. Ale skąd wiesz, kiedy pisać w scenie, a kiedy w podsumowaniu?

Kiedy należy pisać w scenie a w podsumowaniu?

Oto kilka ogólnych wskazówek, które pomogą Ci określić, które części historii powinny być napisane w scenie, a które w streszczeniu.

Pamiętaj, że nie są to twarde i szybkie zasady , ale raczej wytyczne, które pomogą Ci napisać możliwie najlepszą i najbardziej wpływową historię.

Wytyczne dotyczące pisania scen:

• Sceny rozgrywają się w czasie rzeczywistym, co oznacza, że ​​prawie zawsze mają większy wpływ niż streszczenie. Sceny mocno wciągają widzów w historię. Chcemy udramatyzować najważniejsze części Twojej historii, aby jak najlepiej wywrzeć wrażenie na czytelnikach. Zasadniczo, im ważniejszy moment, tym bardziej prawdopodobne jest, że będzie musiał zostać wyrenderowany jako scena. Jeśli moment znacząco rozwija wątek postaci, fabułę lub temat, musi to być scena.
• Wszystko, do czego zmierza twoja historia, powinno być sceną. Punkty kulminacyjne Twojej historii (lub wszelkie główne punkty zwrotne, takie jak incydent, punkt środkowy, moment, w którym wszystko jest stracone, globalny punkt kulminacyjny, kluczowe sceny Twojego gatunku itp.) Prawie zawsze powinny być przedstawiane w czasie rzeczywistym .

• Jeśli pracujesz z wieloma wątkami fabularnymi, wszystkie główne wydarzenia głównego wątku fabularnego powinny prawdopodobnie stanowić scenę. Im mniej ważna fabuła, tym bardziej możesz uciec od streszczania ważnych wydarzeń, a nawet umieszczania tych wydarzeń poza stroną.

Wytyczne dotyczące pisania streszczeń:

• Użyj podsumowania, gdy czytelnicy muszą wiedzieć, że coś się wydarzyło, ale nie jest dla nich ważne, aby sami tego doświadczyli. Na przykład czytelnicy mogą potrzebować wiedzieć, że XYZ się wydarzyło, ale nie muszą „oglądać”, jak to się dzieje w czasie rzeczywistym. Możesz także użyć podsumowania, aby zapewnić czytelnikom kontekst dotyczący czegoś, czego nie zobaczą „w scenie”. Na przykład, jeśli rodzina X ma długą historię nieporozumień z rodziną Y, powinniśmy wiedzieć, że jeśli rodzina X próbuje sabotować interesy rodziny Y.
• Podsumowanie może być wykorzystane do pokrycia szerokiego okresu czasu na krótkiej przestrzeni. Na przykład, jeśli twoi bohaterowie muszą gdzieś podróżować, ale faktyczna podróż nie jest ważna (lub nie przynosi żadnych znaczących wydarzeń fabularnych ani możliwości rozwoju postaci), możesz to podsumować. Dotyczy to również przekazywania powtarzających się wydarzeń. Jeśli twoja postać zawsze się spóźnia, można to podsumować, a nie pokazać w sposób „play-by-play”.
  
• Użyj podsumowania, aby przejść z jednej sceny do drugiej — zwłaszcza jeśli między scenami wydarzyło się coś ważnego, ale nie warto tego dramatyzować w pełnej scenie. Na przykład podróże między miejscami, awans w pracy, którego czytelnicy nie muszą widzieć, tygodnie nudnych zajęć itp.

Teraz możesz się zastanawiać…

Czy można mieszać sceny i podsumowania?

TAk! Zdecydowanie możesz mieszać sceny i podsumowania. Na przykład możesz mieć trochę podsumowania w scenie, które zawiera krótkie informacje ogólne. Możesz też napisać długi fragment podsumowujący, który zawiera krótkie momenty dramatyzacji.

W wielu przypadkach trudno jest określić, jaka powinna być scena a podsumowanie, dopóki nie dotrzesz do końca pierwszej wersji roboczej. Więc staraj się nie być zbyt surowy w tej kwestii, zwłaszcza gdy szkicujesz lub szkicujesz. Najważniejsze jest to, że znasz różnicę między tym, czym jest scena, a tym, czym jest podsumowanie. Możesz martwić się przekształcaniem scen w streszczenia (lub odwrotnie), gdy jesteś na etapie rewizji.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o pisaniu scen, zajrzyj na moje warsztaty Jak pisać lepsze sceny. Podczas tych warsztatów przejdę przez pięć scen (z pięciu różnych gatunków), aby pokazać, gdzie pojawiają się kluczowe momenty strukturalne i jak autor wplótł się w fabułę, budowanie świata, wnętrze i nie tylko. Cieszyć się!