Pokaż, nie mów: Sekret wspaniałego pisania z przykładami Pokaż i mów

Słyszeliście klasyczną zasadę pisania: „Pokaż. Nie mów”. Każdy piszący blog kiedykolwiek o tym mówił i nie bez powodu.

Pokazywanie z jakiegoś powodu jest naprawdę trudne. Jest to jednak również jedna z najważniejszych technik pisania, które musisz opanować, jeśli chcesz, aby Twoje własne pisanie się wyróżniało.

Szpilka

Mówienie jest jednym z najtrudniejszych nawyków do wykorzenienia ze swojego stylu. Nadal regularnie się z tym zmagam. Jednak pisanie, które pokazuje , jest o wiele bardziej interesujące niż pisanie, które mówi. Większość czasu.

W tym artykule znajdziesz definicję „pokaż, nie mów”, zapoznaj się z kilkoma przykładami „pokaż, nie mów” i nauczysz się jednej prostej sztuczki, która wzmocni Twój styl pisania.

Co to jest „Pokaż, nie mów”?

„Pokaż, nie mów” to popularna porada kreatywnego pisania, która pozwala pisać z większą ilością szczegółów sensorycznych, pozwalając czytelnikowi słyszeć, widzieć, smakować, dotykać i powąchać tego samego, czego doświadczają twoje fikcyjne postacie.

Jest to szczególnie popularna rada udzielana nowym pisarzom, którzy często mówią zbyt wiele w swoim opisie (i często zawierają niepotrzebną historię lub przysłówki, które spowalniają tempo opowieści i wyrywają czytelnika z chwili).

Język opisowy sprawia, że ​​doświadczenie jest dla czytelnika instynktowne, co pozwala mu wyobrazić sobie, co postać doświadcza w czasie rzeczywistym dla tej postaci. Z tego powodu jest bardziej prawdopodobne, że czytelnik zapomni, że czyta – cel, który pisarze (i wszyscy pisarze) chcą osiągnąć.

Jak powiedział Anton Czechow: „Nie mów mi, że księżyc świeci; pokaż mi błysk światła na potłuczonym szkle”.

(Uwaga: nawet jeśli często zobaczysz powyższy cytat, jest to trochę chybiony cytat. Oto, co faktycznie powiedział Czechow.)

Jak „pokazujesz, nie mów”? Dobrą wiadomością jest to, że łatwo to pokazać, jeśli tylko nauczysz się tej jednej sztuczki:

Bądź bardziej dokładny

Najprostszą zasadą do zapamiętania, jeśli próbujesz pokazać, jest po prostu wpisanie określonych szczegółów. Konkretność wypełni luki w twoim opowiadaniu i ożywi twoje sceny. Pozwólcie, że podam przykład, w jaki sposób bycie konkretnym pomoże ci się pokazać.

Oto bardzo wymowne przykład:

Pojechali do Nowego Jorku, aby zobaczyć Koty . Obojgu bardzo się to podobało. Kiedy próbowali wrócić do domu, ich lot był opóźniony z powodu śniegu, więc zostali na kolejną noc i postanowili ponownie zobaczyć musical.

To zabawna historia. Wspaniały wyjazd do miasta może zepsuć pogoda, ale oni to robią.

Ale to wszystko jest dość niejasne, prawda? Kim oni są? W jakim teatrze widzieli Koty ? Dlaczego im się to podobało?

Aby pokazać, a nie opowiedzieć, musisz przesłuchać swoją historię. Musisz być bardziej konkretny. Co więcej, użyjesz mocnych czasowników, aby pokazać, co robi, czuje i doświadcza postać.

Oto przykład z odpowiedziami na niektóre z tych pytań:

Tanya i James polecieli do Nowego Jorku 747. Zabrali swoje torby, wzięli taksówkę do hotelu i zameldowali się w swoich pokojach. „Nie mogę się doczekać, żeby zobaczyć przedstawienie” – powiedziała Tanya. „Pokochasz to”.
James pokręcił głową. „Nie rozumiem. Chodzi o koty, które śpiewają i tańczą? Brzmi trochę głupio.
Tania uśmiechnęła się. "Po prostu mi zaufaj."
Ich hotel znajdował się zaledwie kilka przecznic od Foxwoods Theatre, więc poszli pieszo. Nigdy nie widział tak wysokich budynków lub tak wielu ludzi idących ulicą. Kiedy dotarli do teatru, Tanya zauważyła, że ​​jego oczy były nieco szersze, a usta nieco obwisłe. Foyer było pokryte złotym i białym marmurem, a wokół niego kręciły się setki ludzi w sukniach i pięknych garniturach. Niewiele mówił. W końcu zajęli miejsca i światła zgasły. Wziął ją za rękę.
….

Zatrzymajmy się tam. Kiedy już będziesz konkretnie, Twoja historia może się znacznie wydłużyć. Liczba słów rośnie, co nie zawsze jest kierunkiem, w jakim chcesz.

Ale ogólnie, przynajmniej w tym przykładzie, pokaz jest trochę lepszy niż nijakie, opowiadające akapity.

Zamiast „oni” widzimy teraz Tanyę i Jamesa. Wiemy o nich trochę więcej, że Tanya jest trochę bardziej kulturalna, podczas gdy James jest jej bardziej ostrożny. Dostrzegamy teatr.

Drugi przykład lepiej radzi sobie z utkwieniem w pamięci czytelnika. Czytelnik zyskuje emocjonalne przywiązanie do historii, w przeciwieństwie do poprzedniego przykładu.

Przesłuchaj swoją historię

Jednak wciąż jest więcej miejsca na konkrety, dlatego zawsze musisz przesłuchać swoją historię.

Jak wyglądał ich lot? Dlaczego James jest tak zachwycony Nowym Jorkiem? Jaka jest natura ich związku?

Oto kolejny przykład, w którym niektóre z tych pytań są wypełnione szczegółowo:

Tanya i James polecieli do Nowego Jorku 747. Tanya piła słomę, a James imbirowe piwo. „Czy mogę dostać całą puszkę?” powiedział. Kiedy byli w LaGuardii, James odwrócił się do niej i powiedział: „Tak więc wiesz, to był pierwszy raz, kiedy leciałem gdziekolwiek”.
"Co?" powiedziała Tania. „Dlaczego mi nie powiedziałeś?”
„Nie chciałem, żebyś wiedział, że nie opuściłem Oklahomy”.
Wzięła jego dłoń, pocałowała i przyłożyła do policzka.
„Nadal będę cię kochać, nawet jeśli jesteś wieśniakiem z Okie.”
Oboje się uśmiechnęli, a on ją pocałował.
….

To zdecydowanie bardziej szczegółowe, ale też się wydłuża. Nawet nie dotarliśmy jeszcze do teatru.

Oznacza to, że chociaż „pokaż, nie mów” jest często dobrą radą, pokazywanie nie zawsze jest odpowiednie. Zamiast tego pamiętaj o tej alternatywnej radzie:

Pokaż i powiedz: kiedy pokazać, a kiedy powiedzieć

Czasami pokazywanie nie jest odpowiednie dla twojego pisania. Czasami, jeśli chcesz napisać świetną historię, musisz opowiedzieć.

Skąd wiesz, kiedy pokazywać, a nie mówić, a kiedy pokazywać i opowiadać? Oto krótki przewodnik:

Pokaż, jeśli:

• To kluczowa scena, jak kulminacyjny moment w twojej historii.
• Wprowadzasz czytelnika w scenę i musisz krótko opisać szczegóły ustawienia, aby mógł je sobie wyobrazić.
• To moment wielkiego konfliktu, dramatu lub kryzysu.
• Prowadzisz ważną, dramatyczną rozmowę, a dialog między dwoma bohaterami rozwija fabułę.

Innymi słowy, pokaż, czy scena jest ekscytująca, dramatyczna, rozwijająca fabułę, rozwijająca postać i całkowicie interesująca. Pokaż, czy postać ma emocjonalne przeżycie w scenie — lub jeśli chcesz ugruntować czytelnika w punkcie widzenia postaci.

Powiedz, czy:

• Przeważnie podajesz informacje, które czytelnik powinien znać, ale które nie rozwijają fabuły.
• To nie jest kluczowy moment w Twojej historii.
• Łączysz dwie bardzo dramatyczne sceny i musisz pominąć mniej dramatyczny okres.

Innymi słowy, powiedz, czy scena jest nudna, nieistotna, nie dramatyczna, a przede wszystkim ekspozycyjna lub informacyjna.

Poniżej zamieszczam infografikę, która przedstawia to wizualnie. Przewiń w dół, aby zobaczyć ćwiczenie kreatywnego pisania, aby natychmiast zastosować tę koncepcję.

Szpilka

Jak znaleźć równowagę zapisu między pokazami, nie mów

Jak znaleźć równowagę między pokazywaniem a opowiadaniem szczegółów?

Każda historia jest jak akordeon.

Możesz uzyskać nieskończenie więcej szczegółów, ale konsekwencją specyfiki jest długość.

Chociaż powinieneś chcieć być bardziej konkretny, aby pokazać więcej niż mówisz, musisz wyciąć szczegóły, które nie dodają do twojej historii.

Jeśli chcesz być lepszym pisarzem, pokaż i opowiedz naturalną część pisania.

Aby to zrobić, bądź konkretny, ale nie nudź nas.

Jak o tobie? Jak myślisz, jaka jest odpowiednia równowaga między pokazywaniem a opowiadaniem szczegółów? Dajcie znać w komentarzach .

Pobierz przewodnik krok po kroku i dowiedz się, jak zostać pisarzem już dziś.