Czym są pojedyncze i dlaczego powinienem go używać?

Czy „oni” są w liczbie pojedynczej czy mnogiej? Odpowiedź brzmi jedno i drugie. Od 2019 r. większość dużych przewodników po stylu — w tym Associated Press , Chicago Manual of Style , MLA style manual i APA style manual — akceptuje użycie pojedynczych oni. Niezależnie od tego, czy akceptują go jako zaimek nieokreślony w liczbie pojedynczej, zaimek preferowany przez konkretną osobę, czy oba, wszystkie te podręczniki przyznają, że używanie ich jako zaimka w liczbie pojedynczej ma swoje miejsce w naszym współczesnym świecie. Merriam-Webster ustanowiła nawet pojedyncze „oni” słowem roku 2019 i wprowadziła neutralny pod względem płci honorowy Mx. do ich nieskróconego słownika, na zawsze kończąc pytanie, jak nazwać kogoś, którego płeć nie jest binarna (tj. nie jest mężczyzną lub kobietą).

Kiedy Grammarly ma wybór między kopaniem po piętach w regule językowej a adaptacją wraz z językiem, dostosowuje się. Porozmawiajmy więc o nich w szczególności i zaimkach neutralnych płciowo jako całości oraz o tym, dlaczego są one ważne zarówno dla osób binarnych, jak i niebinarnych.

Po pierwsze, trochę terminologii związanej z płcią

Chcielibyśmy zacząć od zdefiniowania kilku kluczowych terminów w tej dyskusji. Oto trzy terminy związane z płcią, które powinieneś znać:

Płeć: zestaw tożsamości kulturowych, wyrażeń i ról — tradycyjnie klasyfikowanych jako kobiece lub męskie — które są przypisywane ludziom na podstawie interpretacji ich ciała, a dokładniej ich anatomii seksualnej i reprodukcyjnej. Ponieważ płeć jest konstrukcją społeczną, możliwe jest, że ludzie odrzucą lub zmodyfikują powierzone im zadania i rozwiną coś, co wydaje się prawdziwsze i bardziej sprawiedliwe dla nich.

Binarna płeć: społecznie skonstruowany system postrzegania płci jako męskiej lub żeńskiej, w którym uważa się, że nie istnieją żadne inne możliwości dla płci. Binarność płci nie uwzględnia różnorodności tożsamości płciowych i ekspresji płciowej wśród wszystkich ludzi i jest opresyjna dla każdego, kto nie przestrzega dominujących społecznych norm płci. Nonbinary: przymiotnik opisujący osobę, która nie identyfikuje się jako mężczyzna ani kobieta.

Oczywiście te trzy terminy to dopiero początek dyskusji na temat płci, ale jeśli chodzi o zaimki neutralne pod względem płci lub zaimki trzeciej płci, to świetny początek. Jeśli masz więcej pytań dotyczących płci lub seksualności, skorzystaj z zasobów GLSEN na ten temat.

Teraz wróćmy do zaimków . . .

Czy „oni” mogą być pojedyncze? Angielski ewoluuje!

Jednym z wielkich kłamstw na temat języka angielskiego jest to, że pozostaje on statyczny. Pedanci gramatyczni i trolle generalnie działają w oparciu o szereg założeń dotyczących języka, które mogą, ale nie muszą odzwierciedlać aktualnego zwyczaju i przyjętych norm. W środowisku językoznawczym istnieje termin na taki pogląd na język: nakazowy.

Na nieszczęście dla nakazów angielski ciągle się zmienia – i zawsze tak było. Niektóre słowa, z których wyśmiewają się pedanci gramatyczni jako odrażające neologizmy, zostały w rzeczywistości ukute już w XIX wieku. Weźmy na przykład „koleś”. Znieważany przez gramatyczne trolle na całym świecie, termin ten wywołał gniew wielu pokoleń fuddy-duddies. Ale czy wiesz, że ma swoje korzenie w brytyjskim dandyzmie końca XIX wieku? Chociaż termin pierwotnie opisywał trend kulturowy w Anglii, w końcu zaczął oznaczać „bezradnego mieszkańca miasta” dla amerykańskich kowbojów i ranczerów (jak zauważa Mental Floss, jest to również pochodzenie „ranczo kolesi”). Jednak podczas I wojny światowej „koleś” ponownie przeskoczył na swoje obecne znaczenie – fajny facet.

Nawet jeśli będziemy przestrzegać pewnych zasad, aby ułatwić komunikację ludziom w różnych regionach, dialektach i poziomach biegłości w pisaniu, język w końcu ewoluuje. W liczbie pojedynczej to po prostu inny sposób, w jaki angielski zmienia się na krótszy, bardziej empatyczny i lepszy. Jak wspomnieliśmy wcześniej, w liczbie pojedynczej nie jest to nawet nowe zjawisko. Merriam-Webster zawiera przykłady użycia liczby pojedynczej, które sięgają czasów Szekspira, z godnymi uwagi dodatkami od Jane Austen, a nawet tradycjonalisty WH Auden. Liczba pojedyncza nie jest niczym nowym, ale czyniąc nasz język bardziej inkluzywnym dla ludzi z niezliczonej liczby płci, to proste słowo staje się coraz ważniejsze.

Zaimki LGBTQIA+ Nękanie i Płeć Osobista

Według badania GLSEN z 2015 r. ponad dwie trzecie lesbijek, gejów, osób biseksualnych, transpłciowych i queer słyszy często lub często homofobiczne uwagi w szkole. Spośród tych uczniów 40,5 procent zgłaszało często lub często słyszenie napastliwych uwag skierowanych konkretnie do uczniów transpłciowych. Dla osób transpłciowych, genderqueer, genderfluid i innych niebinarnych uczniów może to mieć ekstremalne konsekwencje, od niższych GPA, przez opuszczone zajęcia, po samobójstwo.

Oczywiście język ma znaczenie i jest szczególnie ważny dla osób, których płeć nie pasuje do założeń kulturowych. Dlatego popieramy i szanujemy użycie dowolnych zaimków płciowych, jakie osoba lub grupa może wybrać do opisania siebie.

Pytasz, co to jest osobisty zaimek płciowy? GLSEN definiuje osobiste zaimki płciowe (w skrócie PGP) jako „Zaimek lub zestaw zaimków, którymi dana osoba chciałaby być wywoływana, gdy jej imię i nazwisko nie jest używane”. W przypadku osób, które identyfikują się jako mężczyzna lub kobieta, zazwyczaj jest to on lub ona, ale osoby trans, niebinarne lub niezgodne z płcią mogą używać różnych zaimków. Mogli użyć pojedynczej neutralnej płciowo „oni”, ale mogliby również użyć jednej z tych opcji:

Chociaż nie będziemy dotykać wszystkich wymienionych tutaj opcji zaimków, widać, że jest ich wiele. Skąd więc wiesz, którego użyć? Zapytać się! Zapytanie kogoś o jego osobisty zaimek płciowy jest łatwe. Po prostu powiedz coś w stylu „Jakich zaimków używasz?” lub „Czy ten zaimek jest odpowiedni dla Ciebie?” Większość ludzi z przyjemnością poinformuje Cię lub poprawi, zwłaszcza gdy o to poprosisz na początku swojego związku.

Ponieważ skupiamy się na pojedynczych, neutralnych pod względem płci, które tutaj są, ważne jest, aby pamiętać, że wiele osób w różnych punktach spektrum płci używa „oni”. Kiedy używasz go w zdaniu, możesz powiedzieć coś takiego: „To utalentowany artysta. Bardzo podobało mi się ich wczorajsze malowanie kwiatka na zajęciach plastycznych”.

Ale czekaj, pojedyncze „oni” są przydatne dla wszystkich!

Teraz, gdy omówiliśmy pokrótce, jak używać ich dla osób, które wybrały go jako swój PGP, porozmawiajmy o tym, jak może pomóc ludziom, którzy identyfikują się jako on lub ona. Merriam-Webster dobrze podsumowuje sytuację w swojej notatce użytkowej, ponieważ:

Oni, ich, oni, sami: w języku angielskim brakuje zaimka w liczbie pojedynczej trzeciej osoby, którego można by użyć w odniesieniu do zaimków nieokreślonych (jak każdy, ktokolwiek, ktoś).

Chociaż angielski ma wiele wspaniałych cech, nigdy nie był świetny z zaimkami nieokreślonymi. Tradycyjnie był domyślnym zaimkiem dla osoby, której płci nie znałeś, jak w tym cytacie z Thomasa Huxleya:

„Załóżmy, że życie i pomyślność każdego z nas zależałyby od jego wygranej lub przegranej partii szachów” (Thomas Huxley)

Ale, jak wielu zauważyło, płeć wszystkich nieznanych ludzi jako mężczyzn jest seksistowska i niedokładna. Dlatego Merriam-Webster, Oxford English Dictionary i American Heritage Dictionary dodały ostatnio notatki wspierające użycie liczby pojedynczej one dla osoby, której płci nie znasz. „Pomimo pozornej niezgodności gramatycznej między pojedynczym poprzednikiem, takim jak ktoś, a zaimkiem w liczbie mnogiej, konstrukcja jest tak rozpowszechniona zarówno w druku, jak i w mowie, że często pozostaje niezauważona” — mówi American Heritage Dictionary w swojej notatce na ten temat.

Trzeba przyznać, że używanie liczby pojedynczej w kontekście formalnym może nadal powodować uniesienie brwi, więc bądź ostrożny, jeśli przesyłasz pracę do szczególnie tradycyjnego nauczyciela lub profesora. Ale sytuacja się zmienia, a angielski wkrótce będzie bardziej wydajny dzięki takim zastosowaniom:

Gdyby Sally lub George się przeziębili, miałbym dla nich współczucie.

Zauważ, że gdybyśmy nie użyli liczby pojedynczej oni, to zdanie brzmiałoby:

Gdyby Sally lub George się przeziębili, miałbym dla niego współczucie.

Lub, gdybyśmy próbowali zrobić jakiś niezręczny amalgamat obecnych norm językowych, moglibyśmy napisać:

Gdyby Sally lub George się przeziębili, miałbym dla niego współczucie.

Co więcej, gdyby Sally lub George zidentyfikowali jako płeć inną niż męska lub żeńska, nawet powyższe zdanie w stylu Frankensteina byłoby nieprawidłowe. W końcu twoje imię nie określa twojej płci ani preferowanych zaimków płciowych.

Na szczęście użycie liczby pojedynczej sprawia, że ​​angielski jest bardziej wydajnym językiem i pomaga nam uniknąć niezręcznych konstrukcji zdań. Co ważniejsze, pozwala uniknąć przypuszczenia co do płci osoby, której nie znasz.

Ich zaimek, sami

Oczywiście nie wszyscy zgodzą się, że nadszedł czas, aby formalnie zaakceptować ich pojedynczą neutralność płciową. Ludzie, którzy używaliby ich jako preferowanego zaimka płciowego, od dawna są obiektem nękania i dyskryminacji, chociaż sytuacja się zmienia. Grammarly wspiera indywidualny wybór zaimków i widoczność wszystkich wyrażeń płciowych i seksualności.

Jakie masz doświadczenia z osobistymi zaimkami płciowymi?